Een paar dagen van tevoren begon ik alleen even te twijfelen. Ik zet mij af tegen alle commerciële activiteiten met wilde dieren, maar ga nu zelf wel een koe knuffelen. Vindt de koe dat eigenlijk wel leuk? Het was dan ook een van de eerste vragen die ik stelde aan boerin Kristel Vanhommerig-Dullens, eigenaresse van de melkveehouderij. ‘Niet allemaal’, gaf zij toe. ‘Sommigen moeten daar niets van weten en geven dat ook duidelijk aan. Maar de koe die ik voor jullie uitkies, vindt dat wel heel fijn. Billy is heel rustig en knuffelig en daardoor ook het meest geschikt voor deze activiteit.’

We zitten dan in de ontvangstruimte, waar mijn Limburg lonkt collega’s Manon, Leontien, Sarah en ik zijn ontvangen met thee en gebak. Er staat een groot bord met allerlei weetjes over koeien. Zo grazen zij vier tot negen uur per dag, herkauwen zij ook zoveel uren per dag, slapen zij maar twintig minuten (!) in 24 uur, poepen zij twaalf tot achttien keer op een dag (wat goed is voor 30 tot 40 kilogram poep) en plassen zij zeven tot tien keer per dag (goed voor tien tot 25 liter urine). Fascinerende feitjes. Wat echter onze aandacht trekt, is het tafereel dat zich voor ons afspeelt. De ontvangstruimte bestaat namelijk uit een zijde uit grote glazen ramen en door die ramen zien wij twee grote melkmachines. We hebben al snel door dat de koeien zelf de machines in- en uitlopen om gemolken te worden. ‘Beslissen ze dat helemaal zelf?’ Vol ongeloof kijken we naar Kristel, die glimlachend knikt. ‘Mooi systeem he?’

Ze legt uit dat de melkmachine eigenlijk een hele grote computer is. Als de koe de machine inloopt om gemolken te lopen staat zij niets vermoedend op een enorme weegschaal, zodat ze gelijk gewogen wordt. De machine herkent de koe, en tijdens het melken slaat de machine allerlei cijfers op, over o.a. de gezondheid van de koe en de kwaliteit van de melk. Een koe moet zo drie keer per dag gemolken worden, dus als zij net is geweest weet de machine dat ook en weigert haar dan. Een ingenieus systeem.

Als laatste gaan we naar de grote stal met de volwassen koeien. We vinden het alle vier spannend, want van dichtbij merk je pas hoe groot ze daadwerkelijk zijn. Blijkbaar is het voor de koeien net zo spannend als voor ons, want sommigen lopen met een grote boog om ons heen. Billy ligt rustig te dutten aan de zijkant van de stal. Om haar vertrouwen te winnen moet ik eerst op haar flank zitten en haar rustig aaien en tegen haar praten. Ik voel me bezwaard om bovenop haar te gaan zitten, maar Kristel vertelt dat ze 750 kilo weegt en ze daar dus helemaal geen last van heeft. Billy lijkt inderdaad niet onder de indruk als ik op haar zit. Sterker nog, ze dut lekker door. Daarna mag ik op haar gaan liggen. Dat gaat een beetje ongemakkelijk, omdat ik echt even moet klimmen, maar haar tegelijkertijd geen pijn wil doen. Als ik eenmaal lig, voel ik haar warmte. Met een temperatuur van 39 graden voelt het knuffelen extra comfortabel aan. Ik ben me erg bewust van het moment: ik ben aan het knuffelen met een koe! Zo gek en zo uitzonderlijk tegelijk. Ik vind het prachtig dat ik een lichamelijke connectie kan maken met Billy, die gelukkig constant heel relaxt blijft liggen.